Świeccy Dominikanie

Świeccy Dominikanie, to zwykli ludzie, którzy odkryli duchowość dominikańską i pragną na niej opierać swoje chrześcijańskie życie. Wszystko po to, by móc świadczyć o żywej obecności Chrystusa w świecie. Świadomi swoich słabości opierają się na wspólnocie, którą jest cały Zakon i poszczególne fraternie. Siłę czerpią z dominikańskiej tradycji i bogactwa duchowego.

Funkcjonują w oparciu o Regułę Fraterni Świeckich św. Dominika, zatwierdzoną przez Generała Zakonu. Czytamy w niej, że „niektórzy (…), natchnieni przez Ducha Świętego do życia według ducha i charyzmatu św. Dominika, włączają się do Zakonu według swych własnych ustaw poprzez specjalne przyrzeczenia. Tworzą oni wspólnoty i stanowią z innymi gałęziami Zakonu jedną rodzinę.”(Reguła, I,2) Wspólnoty tercjarzy nazywają się fraterniami. Zrzeszają one osoby w różnym wieku, pozostające w stanie wolnym lub małżonków.

Fraternie są czymś więcej niż grupami duszpasterskimi, które spotykają się przy klasztorach dominikańskich. Przyjęcie nowych sióstr i braci jest rzeczywistym włączeniem ich do Zakonu Kaznodziejskiego. Wyrazem tego jest uroczysta oprawa tego wydarzenia, celebrowana wg specjalnego, jednolitego dla wszystkich rytu. Podkreśla on stałość zobowiązania do wypełniania wymagań Reguły. Od tego momentu tercjarz, jako członek Rodziny Dominikańskiej, może w pełni korzystać z jej dóbr duchowych, tym głębiej, im bardziej sam jest wierny przyjętym zobowiązaniom.
Reguła jest dla nas drogowskazem, ale także wielką pomocą. Prowadzi nas w dobrym kierunku, by móc wracać w sposób systematyczny i uporządkowany do tego, co najbardziej istotne: służenia Bogu poprzez modlitwę, studium i głoszenie, zgodnie z warunkami życia ludzi świeckich. Wypełniając Regułę uzdalniamy się do wypełniania misji apostolskiej, która jest zadaniem całego Zakonu. Do istoty powołania dominikańskiego należy również troska o jedność chrześcijan i dialog z niechrześcijanami oraz niewierzącymi. (Reguła II, 12)

Warto przy tym podkreślić, że wykroczenia przeciw Regule nie są winą moralną (grzechem). Dominikanie świeccy mają wypełniać swoje zobowiązania „nie jako słudzy z przymusu, lecz jak wolni zachęceni łaską” (Deklaracje Generalne 1987, 2)

Żyjemy w świecie, pełniąc różne role w swoich środowiskach, przez co mamy możliwość dotarcia z Dobrą Nowiną tam, gdzie nie mogą dotrzeć bracia i mniszki. Na znak przynależności do Zakonu Dominikańskiego nosimy pod ubraniem mały szkaplerz, który może być zastąpiony medalikiem, a na zewnątrz znaczki dominikańskie.

Najważniejsze elementy życia tercjarza:

MODLITWA
Reguła zachęca nas do codziennego sprawowania Liturgii Godzin (Jutrznia i Nieszpory) w łączności z całą Rodziną Dominikańską oraz do uczestnictwa we mszy świętej, a także do modlitwy osobistej (Różaniec, rozmyślanie). Zgodnie z tradycją Zakonu odmawiamy antyfony (patrz: zakładka Modlitwy). Modlimy się także za zmarłych Zakonu.
STUDIUM
Staramy się czytać i słuchać Słowo Boże, zwłaszcza Nowy Testament. W procesie formacji (wstępnej i stałej) zapoznajemy się z dokumentami Kościoła, literaturą teologiczną i duchową – po to, by móc rozważać rozmaite problemy współczesności w świetle wiary i mieć argumenty w rozmowach np. z niewierzącymi. Jednym z głównych przesłań Zakonu jest głoszenie Prawdy, stąd musimy być zaopatrzeni w „intelektualną oręż” do jej obrony.
WSPÓLNOTA
Miejscem, w którym nabieramy sił duchowych są nasze fraternie czyli wspólnoty, które tworzymy – najczęściej przy klasztorach dominikańskich. Reguła mówi, że powinniśmy „ze wszystkich sił starać się żyć w prawdziwej jedności braterskiej, zgodnie z duchem błogosławieństw, wyrażającej się w różnych okolicznościach poprzez dzieła miłosierdzia, dzielenia się tym, co mają z członkami fraterni, zwłaszcza chorymi i ubogimi; poprzez ofiarowanie modlitw za zmarłych – tak aby wszyscy posiadali jedno serce i jedną duszę”. (Reguła II, 8) Spotykamy się raz lub kilka razy w miesiącu, w rytmie przyjętym przez każdą konkretną wspólnotę, według jej potrzeb i możliwości. Uczestniczymy wspólnie w dorocznych rekolekcjach. Każda fraternia ma swoją radę, która jest odpowiedzialna za jej prawidłowe funkcjonowanie. Nasze wspólnoty stają się często środowiskami, w których nawiązują się trwałe przyjaźnie i więzy. We wspólnocie możemy także konfrontować się ze swoimi ułomnościami, przez co dajemy sobie i innym szansę na rozwój.
APOSTOLSTWO
Zgodnie z warunkami i potrzebami danego miejsca i możliwości poszczególnych tercjarzy w różny sposób włączamy się w apostolstwo Kościoła i Zakonu. Pełnimy posługę charytatywną, animujemy spotkania modlitewne, współorganizujemy Dominikańską Szkołę Wiary, włączamy się w różne dzieła klasztorów i parafii, przy których się gromadzimy. Także indywidualnie, zgodnie ze swoimi talentami, dajemy świadectwo swojej wiary na różne sposoby (publikacje, pomoc w liturgii, dzieła miłosierdzia).

Fraternie w Polsce:

BYTOM – Fraternia św. Józefa Oblubieńca NMP
DZWOLA – Fraternia św. Roży z Limy
GDAŃSK – Fraternia Matki Bożej Zwycięskiej
GIDLE – Fraternia św. Zdzisławy z Moraw
JAROSŁAW – Fraternia Matki Bożej Bolesnej
KRAKÓW – Fraternia bł. Alberta z Bergamo (męska)
KRAKÓW – Fraternia św. Alberta Wielkiego (mieszana)
KRAKÓW – Fraternia św. Ojca Dominika (żeńska)
LUBLIN – Fraternia Matki Bożej Cudownej Opieki
ŁÓDŹ – Fraternia bł. Sadoka i Towarzyszy, Męczenników
PETERSBURG – Fraternia św. Andrzeja Apostoła
POZNAŃ – Fraternia Matki Bożej Różańcowej
POZNAŃ – Fraternia bł. Piotra Jerzego Frassatiego
PRUDNIK – Fraternia św. Tomasza z Akwinu i św. Piusa V
RADONIE – Fraternia świętych Dominika i Katarzyny ze Sieny
SANOK – Fraternia świętych Dominika i Franciszka
SIEDLCE – Fraternia św. Katarzyny ze Sieny
SOFIA (Bułgaria) – Fraternia św. Katarzyny Aleksandryjskiej
SZCZECIN – Fraternia bł. Jordana i bł. Diany
TARNOBRZEG – Fraternia św. Jacka Odrowąża
WARSZAWA-FRETA – Fraternia bł. Bartłomieja Longo
WARSZAWA-SŁUŻEW – Fraternia bł. Michała Czartoryskiego
WROCŁAW – Fraternia bł. Czesława
WROCŁAW – Fraternia Najświętszego Imienia Maryi